Μέρες τώρα προσπαθούσα να γράψω κάτι για τους αγανακτισμένους,όμως τίποτα δεν ξέβραζε το φουρτουνιασμένο μου κεφάλι.Μόνο συναισθήματα και αυτά μπερδεμένα.Όχι όσον αφορά την ορθότητα του εγχειρήματος,αλλά όσον αφορά την κατεύθυνση και την κατάληξη που θα έχει.Σαφώς και δεν πρέπει να προτρέχω,αλλά η καχυποψία που εχω κληρονομήσει με προλαμβάνει και με διακατέχει αρνητικά.Χιλιάδες γραμμές έχουν γραφτεί από τότε που ξεκίνησε αυτό το κίνημα και οι γνώμες που έχουν τεθεί ακόμα περισσότερες.Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να το αφήσουμε να ωριμάσει.Χωρίς εκβιασμούς,μεταποιήσεις και καπελώματα.Δεν μπορούμε να περιμένουμε απ'την μια στιγμή στην άλλη να έχουμε αποτέλεσμα.Το μυαλό θολωμένο.Τα επιχειρήματα που έχουμε ακούσει αντικρουόμενα και η ταυτότητα και εγκυρότητα τους αδιευκρίνιστη.Δεν ξέρεις τι να πιστέψεις.Πάντως δεν πρόκειται να μετανιώσεις αν προσπαθήσεις,μόνο αν αφήσεις για άλλη μια φορά την ευκαιρία να περάσει.Και οι συνελεύσεις που γίνονται και το κλίμα άμεσης δημοκρατίας που επικρατεί καλά είναι.Ακόμα και αν μερικοί βγαίνουν μόνο για να πουν τα εσώψυχα τους.Όλα μες στο παιχνίδι είναι.Η κλιμάκωση εντείνεται.Οι επερχόμενες απεργίες και συγκεντρώσεις προτού και κατά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου θα είναι κρίσιμες.Το θέμα είναι να κρατηθεί ο κόσμος,έστω και από αυτην την τελευταία κλωστή που κρέμεται.Μην σηκώσει τα χέρια ψηλά και το αφήσουν να ξεθυμάνει.Μην καταλήξει απλά μια καλύτερη εκδοχή του Δεκέμβρη του '08.Δυστυχώς ή ευτυχώς οι αντοχές και τα περιθώρια στενεύουν όπως και οι επιλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου