13ο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης

Πρώτη φορά παρακολουθώ το φεστιβάλ τόσο απ'τη μεριά του θεατή αλλά και από αυτή του εθελοντή.Χωρίς να έχω λοιπόν προηγούμενη εμπειρία και με μόνο μέτρο σύγκρισης τα λεγόμενα των παλαιών,νομίζω ήταν ένα άρτια οργανωμένο φεστιβάλ(μην ξεχνάς βρίσκεσαι στην Ελλάδα των τεμπέληδων εν μέσω κρίσης) με το κοινό να ανταποκρίνεται στο κάλεσμα.Γενικά μπορώ να πω ότι το αντίκτυπο που μου άφησε ήταν θετικό.Κατά τη διάρκεια του συνειδητοποίησα ή καλύτερα θυμήθηκα πόσο επικοδομητικό είναι να παρακολουθεί κανείς ένα ντοκυμαντέρ,καθώς θέτουν καίρια ερωτήματα για το παγκόσμιο γίγνεσθαι αλλά και για ατομικά ή μεμονωμένα συμβάντα.Από αυτά που κατάφερα να παρακολουθήσω με κέρδισαν τα ακόλουθα..

Γυναίκες στο μικρό παρίσι

Γυναίκες στο Δενδροπόταμο.Για να βλέπουμε πάντα και τις δύο όψεις του νομίσματος.



Lost bodies

Η καθημερινότητα των χαμένων κορμιών με τις ανυσηχίες,τα προβλήματα και τους συνεχείς πειραματισμούς τους.



Θεσσαλον-ήχοι

Μπας και ξυπνήσουν μερικοί απ'τον λήθαργο του επιβεβλημένου λαιφστάιλ.



Ο ρόλος των διανοούμενων σήμερα

 Ένας ελεύθερος και επίκαιρος διάλογος ανάμεσα στον Δουζινά και τον Ζίζεκ



Ένα μέλλον ελπίδας

Γιατί με λίγη αισιοδοξία,οργάνωση,σωστή κρίση και ανιδιοτέλεια μπορεί να έχουμε αποτέλεσμα.Ειδική μνεία στο υπουργείο ιδεών.



Αν πέσει ένα δένδρο:το μέτωπο για την απελευθέρωση της γης(no video found)

Η δράση,η τύχη και η δίωξη μιας ακτιβιστικής οργάνωσης στις ΗΠΑ,ή αλλιώς η ιστορία της οικολογικής 17Ν της Αμερικής.



Agnus dei:ο αμνός του θεού(no video found)

 Η σχέση ενός παιδιού και ενός κληρικού.Η κακοποιήση,η αποκάλυψη,η συγκάληψη και η νομική διαδικασία.Ένας πόλεμος με την εκκλησία,ένας πόλεμος με τον εαυτό του.



Τα δάκρυα της γάζας(βραβείο κοινού ξένης ταινίας άνω των 45')

Τρία παιδιά,τρεις συνταρακτικές ιστορίες.Stand out.Χαρτομάντηλα απαραίτητα.



William S. Burroughs:ο άνθρωπος μέσα του

Για τον πατέρα της beat generation,για τον νονό της πανκ.Και επειδή διαβάζοντας το naked lunch θέλεις να κάνεις ναρκωντικά.



Οι 12 Λιβανέζοι

Πως ένα θεατρικό επιδρά στην ανιαρή ζωή των φυλακισμένων.Οι σκέψεις και τα συναισθήματα των βαρυποινιτών.Επειδή όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία.



Ατελείωτη θλίψη,η ζωή μετά τη θανατική ποινή(no video found-βραβείο διεθνούς αμνηστίας)

Ένας ανήλικος καταδικάζεται σε θάνατο.10 χρόνια αργότερα ο σκηνοθέτης εξετάζει τα συναισθήματα που αφήνει η θανατική ποινή στους εκτελεστές,στις οικογένειες των θυμάτων και την άποψη του εισαγγελέα για την τιμωρία αυτή.



Ίνγκριντ Μπέτανκουρ:6 χρόνια στη ζούγκλα

Η υποψήφια πρόεδρος των εκλογών στην Κολομβία απαγάγεται απ'την αριστερή επαναστατική οργάνωση FARC μαζί με τη βοηθό της και παραμένει όμηρος για 6 χρόνια επιβιώνοντας υπό αντίξοες συνθήκες.Οι προσπάθειες διαφυγής,οι στρατηγικές επιβίωσης,οι σχέσεις ανά μεταξύ τους,οι μνήμες που χαράσονται ανεξίτηλα και πως αλλάζει ο άνθρωπος μετά από μια τέτοια διαδικασία.