Μια ιστορία διατυπωμένη στο πανί αμέτρητες φορές μπορεί να γίνει πολύ ενδιαφέρουσα αν περάσει απ'τα χέρια του David Lynch.Ο πολυπράγμων Lynch,σε αυτή την περίπτωση, καταφέρνει να συνδυάσει μια ιστορία αγάπης και ένα road trip.Όλα τα εμπόδια είναι εκεί για να αποτρέψουν τον Sailor και τη Lula να ζήουν τον έρωτα τους.Η μυστικοπαθής και δολοπλόκα μητέρα της κοπέλας,φοβούμενη μην αποκαλύψει το μυστικό της ο Sailor,Nicholas Cage,προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους χωρίσει και στέλνει τον φίλο της να τον σκοτώσει.Το ζευγάρι για να την αποφύγει θα το σκάσει με προορισμό,ποιόν άλλο,την California.Ο πρόσφατα αποφυλακιστέος Cage δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας,τραγουδώντας Εlvis,"χορεύοντας" metal και προσφέροντας στην ακαταμάχητα σέξι Laura Dern ένα ομοίωμα του αντρικού προτύπου της εποχής.Τα πράγματα όμως ξεφεύγουν απ'τον έλεγχο κάποια στιγμή,όταν ο Sailor αποφασίζει να συμμετάσχει σε μια τελευταία ληστεία που του πρότεινε ο Βobby Peru,Willem Dafoe,για να εξασφαλίσουν κάποια χρήματα που εν τέλει αποδυκνείεται παγίδα.Με αποτέλεσμα αυτός να βρεθεί στη φυλακή για δεύτερη φορά και αυτή πίσω στην γενέτειρα της με συντροφιά έναν baby sailor στην κοιλιά της.Ο Lynch προτίμησε,όμως,ένα χαρούμενο τέλος και μετά από ενα twist στην πλοκή θα ολοκληρώσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο όπως μόνο αυτός μπορεί.
Η πρώτη μου επαφή με τον σκηνοθέτη ήταν στο Mullholand drive το οποίο με μπέρδεψε αρκετά και δεν με είχε ενθουσιάσει τόσο.Βέβαια ήταν απ'τα πρώτα που είδα οταν ξεκίνησα να βλέπω συστηματικά ταινίες,οπότε δεν ξέρω κατά πόσο ήμουν σε θέση να δω την πραγματική του αξία.Όμως σε αυτήν του την προσπάθεια κατάφερε να με κερδίσει απ'την αρχή.Στον δρόμο συναντάμε αρκετή "Αμερική" αλλά ο Lynch αφιερώνει και αρκετό χρόνο,ταυτόχρονα,στην δόμηση των χαρακτήρων κάνοντας έναν ίσο καταμερισμό της ταινίας .Τα εμμονοληπτικά του πλάνα,οι μπερδεμένες μουσικές του,που όμως ταιριάζουν γάντι,οι ερμηνείες που καταφέρνει να αποσπάσει απ'το σύνολο των ηθοποιών του και ο συγκερασμός του φαντασιακού με το πραγματικό προσδίδουν μια ξεχωριστή νότα στην ταινία που την κάνουν να ξεχωρίζει απ'τις υπόλοιπες και ταυτόχρονα αυξάνει τις προσδοκίες για τα μελλοντικά του έργα.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω,βέβαια,την αγαπημένη μου σκηνή για την οποία κιόλας έχουν φροντίσει να εμπλουτίσουν και οι Mary and the boy.Ιδού,για τα μάτια σας μόνο..
This whole world's wild at heart and weird on top..
Η πρώτη μου επαφή με τον σκηνοθέτη ήταν στο Mullholand drive το οποίο με μπέρδεψε αρκετά και δεν με είχε ενθουσιάσει τόσο.Βέβαια ήταν απ'τα πρώτα που είδα οταν ξεκίνησα να βλέπω συστηματικά ταινίες,οπότε δεν ξέρω κατά πόσο ήμουν σε θέση να δω την πραγματική του αξία.Όμως σε αυτήν του την προσπάθεια κατάφερε να με κερδίσει απ'την αρχή.Στον δρόμο συναντάμε αρκετή "Αμερική" αλλά ο Lynch αφιερώνει και αρκετό χρόνο,ταυτόχρονα,στην δόμηση των χαρακτήρων κάνοντας έναν ίσο καταμερισμό της ταινίας .Τα εμμονοληπτικά του πλάνα,οι μπερδεμένες μουσικές του,που όμως ταιριάζουν γάντι,οι ερμηνείες που καταφέρνει να αποσπάσει απ'το σύνολο των ηθοποιών του και ο συγκερασμός του φαντασιακού με το πραγματικό προσδίδουν μια ξεχωριστή νότα στην ταινία που την κάνουν να ξεχωρίζει απ'τις υπόλοιπες και ταυτόχρονα αυξάνει τις προσδοκίες για τα μελλοντικά του έργα.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω,βέβαια,την αγαπημένη μου σκηνή για την οποία κιόλας έχουν φροντίσει να εμπλουτίσουν και οι Mary and the boy.Ιδού,για τα μάτια σας μόνο..
This whole world's wild at heart and weird on top..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου