Τελευταία τα συναισθήματα μου έχουν χάσει τον στοιχειώδη προσανατολισμό τους.Δεν τα κατηγορώ όμως,τα ερεθίσματα που δέχονται θα μπέρδευαν τον καθένα.Σήμερα για παράδειγμα ενώ θα έπρεπε να πενθούμε για τα 31 χρόνια απ'το θάνατο του Ian Curtis,κάνοντας μια αναδρομή στο μικρό αλλά πλούσιο έργο των Joy Division,η πόλη μας καλεί να γιορτάσουμε μαζί της την παγκόσμια ημέρα μουσείου με εκδηλώσεις για κάθε λογής ενδιαφερόμενο.Το θέμα είναι όμως ότι δεν χρειάζεται καν να μπω στο τρυπάκι να διαλέξω ένα απο τα δύο.Με απαλλάσουν απ'το δίλημμα οι πάντα παρούσες υποχρεώσεις.Εγώ λοιπόν,παρόλο που έξω έχει χαρά θεού,θα πρέπει να κάτσω μέσα να κοροϊδέψω τον ευατό μου ότι διαβάζω.
Η εξεταστική πλησιάζει,τα περιθώρια στενεύουν και η καλοκαιρινή εξεταστική είναι πάντα η πιο δύσκολη.Ο ήλιος καίει,ο φραπές σου κλείνει το μάτι για να τον συνοδεύσεις κάτω απτον λευκό πύργο με την παρέα σου και τα μαγιώ κάνουν τις πρώτες τους εμφανίσεις.Και συν τις άλλοις αντε να βρεις κουράγιο να διαβάσεις με όλα αυτά που γίνονται στην Ελλαδίτσα μας.Παλιά τα πράγματα,τουλάχιστον,ήταν πιο σταθερά,ήξερες ότι αν βάλεις ένα στόχο αυτός θα υπάρχει εκεί μετά απο 1 χρόνο και δεν θα τον εχουν καταστήσει περιττό οι περιστάσεις.Τώρα απλά ελπίζεις να υπάρχει το πανεπιστήμιο σου όταν και αν έρθει η στιγμή να ορκιστείς.
Με την απαισιοδοξία για το μέλλον το δικό μου αλλά και τις Ελλάδας να μεσουρανεί,λοιπόν,έχω και τις προσωπικές εξελίξεις να πηγαίνουν απ'το καλό στο καλύτερο και εμένα να εύχεται να μπορώ να κάνω τις ίδιες δηλώσεις αφού τελειώσει η εξεταστική.
Είναι να μην μπερδεύονται τότε τα συναισθήματα μου και η διάθεση μου με όλα αυτά να στροβιλίζουν στο μυαλό μου..Μάλλον θα είναι μια μεταβατική περιόδος.
Η εξεταστική πλησιάζει,τα περιθώρια στενεύουν και η καλοκαιρινή εξεταστική είναι πάντα η πιο δύσκολη.Ο ήλιος καίει,ο φραπές σου κλείνει το μάτι για να τον συνοδεύσεις κάτω απτον λευκό πύργο με την παρέα σου και τα μαγιώ κάνουν τις πρώτες τους εμφανίσεις.Και συν τις άλλοις αντε να βρεις κουράγιο να διαβάσεις με όλα αυτά που γίνονται στην Ελλαδίτσα μας.Παλιά τα πράγματα,τουλάχιστον,ήταν πιο σταθερά,ήξερες ότι αν βάλεις ένα στόχο αυτός θα υπάρχει εκεί μετά απο 1 χρόνο και δεν θα τον εχουν καταστήσει περιττό οι περιστάσεις.Τώρα απλά ελπίζεις να υπάρχει το πανεπιστήμιο σου όταν και αν έρθει η στιγμή να ορκιστείς.
Με την απαισιοδοξία για το μέλλον το δικό μου αλλά και τις Ελλάδας να μεσουρανεί,λοιπόν,έχω και τις προσωπικές εξελίξεις να πηγαίνουν απ'το καλό στο καλύτερο και εμένα να εύχεται να μπορώ να κάνω τις ίδιες δηλώσεις αφού τελειώσει η εξεταστική.
Είναι να μην μπερδεύονται τότε τα συναισθήματα μου και η διάθεση μου με όλα αυτά να στροβιλίζουν στο μυαλό μου..Μάλλον θα είναι μια μεταβατική περιόδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου