Βγαίνοντας απ'την κινηματογραφική λέσχη με είχαν κατακλύσει συναισθήματα δυνατά.Είχαν τεθεί ερωτήματα σημαντικά και εγώ πηγαινοερχόμουν μεταξύ θαυμασμού για τη σκηνοθετική δεινότητα του Fatih Akin και αναζήτησης απαντήσεων.Η ταινία,στα ελληνικά βαθιά,κοφτά και ανθρώπινα,καταφέρνει να περάσει μεγάλης έντασης συναισθήματα,που αναπόφευκτα ταυτίζεσαι με τους ήρωες αλλά και σαν να σε απομονώνουν,αναγκάζοντας σε με αυτόν τον τρόπο να περάσεις μια βόλτα στα ενδότερα της ύπαρξης σου.Γι'αυτό το λόγο κιόλας δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν μόλις τελείωσε η ταινία,απλά έκατσα κοιτάζοντας τους τίτλους τέλους,στην πραγματικότητα απλά εκεί ξαπόστασε το βλέμμα μου για να συνεχίσει ο νους σε άλλα μονοπάτια με μουσική υπόκρουση τους ανατολίτικους ήχους της Τουρκίας.Τα περασμένα μεγαλεία της πλατείας Σολωμού έχουν εδώ και καιρό παρέλθει για να βρει εμπόδια ο αέρας,οπότε οι άγριες διαθέσεις του ανέμου με χτύπησαν κατευθείαν στο πρόσωπο.Έβαλα την κουκούλα και τα ακουστικά και πήρα το δρόμο για το σπίτι.Καθώς προχώραγα στην Αλεξάνδρου Ρώμα συνειδητοποίησα πόσο ακριβής ήταν η απεικόνιση της πραγματικότητας στα βρόμικα και αστικά στενάκια της Γερμανίας,πέρα απ'τις ευυπόληπτες και νομιμόφρων συνοικίες που μας παρουσιάζουν.Το αίσθημα απώλειας που σου αφήνει η ταινία,μετά τo θάνατο των δύο φίλων του αλλά και της ανολοκλήρωτης αγάπης,δεν θα μπορούσε να συμπληρωθεί καλύτερα παρά από την αίσθηση που σου αφήνουν οι τελευταίες νότες του love will tear us apart,λίγο πριν φωτίσει ο αριθμός τρία στο ασανσέρ.
Μερικές φορές είναι σαν να μην επιλέγεις μερικά πράγματα εσύ,σαν να σε διάλεξαν αυτά.Προσπέρασαν ότι θεωρούσαν ανεπαρκές και ακατάλληλο για την ώρα και αφέθηκαν σε αυτόν που θα τα εκτιμήσει για αυτό που είναι και θα τους δώσει την αρμόζουσα σημασία.Έτσι και τα τραγούδια αυτά,μου δόθηκαν,συμπληρώνοντας αλλά και ανυψώνοντας με αυτόν τον τρόπο την ταινία.
Ακου τώρα τι έπαθα Κυριακάτικα. Πέρασα ωραία τη μέρα μου, κολύμπησα κιόλας και μετά κάθησα να δουλέψω, μεταξύ άλλων και "Αναγνώστες" για το protagon, δουλειά που μου παίρνει δυό-τρείς ώρες κάθε μέρα τουλάχιστον. Αφού τελείωσα και όλα ΟΚ, για ΠΡΩΤΗ φορά λέω "δεν πάω και σε λίγο πιό παλιά μέηλ μήπως μου έχει ξεφύγει τίποτα;" Και έπεσα πάνω σε αυτό εδω και το δεύτερο που μου έχεις στείλει. Τι να σου πω τώρα, συγγνώμη μόνο, αυτό μπορώ να πώ. Εγω θα το ανεβάσω και ας είναι δημοσιευμένο και θα ελπίζω πως θα με συγχωρέσεις και θα μου στείλεις και άλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή βδομάδα και όλα καλά,
Πολύ φιλικά και με εκτίμηση,
Αρης Δαβαράκης (απο protagon.gr - ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
Ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο,σημαίνει πάρα πολλά για μένα.Παρακολουθώ και το πρόταγον και τη δουλειά σας τελευταία και είναι καταπληκτική τολμώ να πω.Eίναι πολύ ευχάριστο που γίνονται τέτοιες προσπάθειες.keep up the good work!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ περιγραφή σου με κάνει να θέλω να δω και εγώ αυτή την ταινία, όμως δεν μπορώ να καταλάβω σε ποια αναφέρεσαι. Μήπως μπορείς να με βοηθήσεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά, λέγεται βαθιά,κοφτά και ανθρώπινα.Αν δεν τη βρίσκεις στα ελληνικά ο κανονικός της τίτλος είναι kurz und schmerzlos
ΑπάντησηΔιαγραφήΩχ, νοιώθω ανόητη, δεν πέρασε από το μυαλό μου πως είναι ο τίτλος της ταινίας! Ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην πτοείσαι.Άλλωστε για να τα βγάζεις πέρα με τα κείμενα μου αποκλείεται να είσαι ανόητη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως τίποτε δεν σε διαλέγει. Όλα τα διαλέγουμε εμείς...Ερήμην μας, μερικές φορές, αλλά κατά βάθος συνειδητά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ,εν μέρει όμως.Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είμαστε απόλυτα κύριαρχοι της πορείας μας.Αναπόφευκτα κάποιο ρόλο παίζει η τύχη και οι συγκυρίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εξαφάνιση των σχολίων για όσους αναρωτιούνται,αν και θα μπορούσε να είναι προϊόν λογοκρισίας,είναι της μόδας τελευταία άλλωστε,είναι μάλλον αποτέλεσμα του μπλάκάουτ του μπλόγκερ.Εκτός και να εξωτερικές δυνάμεις θέλουν να σαμποτάρουν το "έργο" μου
ΑπάντησηΔιαγραφή