Eternal joy

Για το γαμώτο,γιατί ήταν απ'τα καλύτερα συγκροτήματα που ξέρω

Η πρώτη μου επαφή με το συγκρότημα ήταν στην εφηβεία,όταν πρωτοάκουσα το πιο προβεβλημένο love will tear us apart στο ραδιόφωνο.Ξανασυναντηθήκαμε,σαν πρωτοετής πια εγώ,όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι περισσότερο με τη μουσική και αναζητούσα διαφορετικά μονοπάτια.Η σχέση μας εδραιώθηκε λίγο αργότερα παρακολουθώντας το Control,μια ασπρόμαυρη βιογραφία του Ian Curtis,οπου ο Corbijn καταφέρνει να σκιαγραφήσει από απόσταση,σεβόμενος το  σκοτεινό χαρακτήρα και τη βασανισμένη ψυχή του,τη τραγική φιγούρα της σκηνής του Manchester.Από τότε κουβαλάω συνεχώς τις μελωδίες τους στους νευρώνες μου.Αυτά.Πλήρης αποδόμηση.

Here are the young men, the weight on their shoulders,
Here are the young men, well where have they been?
We knocked on the doors of Hell's darker chamber,
Pushed to the limit, we dragged ourselves in,
Watched from the wings as the scenes were replaying,
We saw ourselves now as we never had seen.
Portrayal of the trauma and degeneration,
The sorrows we suffered and never were free.

Where have they been?
Where have they been?
Where have they been?
Where have they been?

Weary inside, now our heart's lost forever,
Can't replace the fear, or the thrill of the chase,
Each ritual showed up the door for our wanderings,
Open then shut, then slammed in our face.

Where have they been?
Where have they been?
Where have they been?
Where have they been?